حلقه بستند سر تربت من نوحه‌گران

حلقه بستند سر تربت من نوحه‌گران

دلبران زهره وشان گل برنان سیم بران

در چمن قافله‌ی لاله و گل رخت گشود

از کجا آمده‌اند این همه خونین جگران

ای که در مدرسه جوئی ادب و دانش و ذوق

نخرد باده کس از کارگه شیشه‌گران

خرد افزود مرا درس حکیمان فرنگ

سینه افروخت مرا صحبت صاحب نظران

بر کش آن نغمه که سرمایه آب و گل تست

ای ز خود رفته تهی شو ز نوای دگران

کس ندانست که من نیز بهائی دارم

آن متاعم که شود دست زد بی‌بصران

اقبال لاهوری، پیام مشرق