اشعار ترکی آذری و فارسی

اشعار ترکی آذری و فارسی

مئی ساتانلار کوچه‌سی- تورکی و فارسیجا شعرلر
اشعار ترکی آذری و فارسی

اشعار ترکی آذری و فارسی

مئی ساتانلار کوچه‌سی- تورکی و فارسیجا شعرلر

ریاست میزی

ایندیه‌تک بیله بیلوردم خانم

هرزه و هزیاندی ریاست میزی

ایندی اوتوردوم گورورم آی جانم

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

      

آخ نئجه راحت نئجه اگلشملی

هر نئجه یورقون اوتوسا دینجلی

چوخ یوموشاق سلقلی کیف سورملی

لایق سلطان‌دی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

      

میز نئجه میز اگلشنی جست ایدیر

رند و خرابات و قوی دست ایدیر

بی می و مینا آدامی مست ایدیر

رتبه‌ی شایان‌دی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

     

باخما کیچیک گورسنوری ظاهری

تک بیر آدامدان چوخا یوخدور یری

قوی الیوی آننوا باخ بیر چری

بیر یکه میدان‌دی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

        

میز نئجه میز نشعه‌ی ممتازی وار

موشک و جت تک گویه پروازی وار

باشدان آلور هوشی عجب گازی وار

محفل رندان‌دی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

       

ایلمه غم فخرایله شیش آی ماتان

من رئیس اولدوم کفیمه یوخ چاتان

صدر نشینم دگولم شارلاتان

دردیمه درماندی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

      

واردی عجب معجزه‌سی بو میزین

کور ایدیر اوّل‌ده جلیسین گوزین

نه جلو ایستور نه اوزنگی نه زین

مین‌ملی مادیاند‌دی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

      

دورسا حضوریمده اگر یوز نفر

سایمارام ایشکدی بولار یا بشر

یا بیر اوطاق کتلی یا بیر طویله خر

بیزلره یکساندی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

       

آخ نئجه میز وار نه گوزل نقشه‌سی

اَل قول آچانمور سویورام هر کسی

اُلدویرورم هر کیمی چخمور سسی

مسلخ انساندی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

      

سخت اولا قانون نئجه مثل دمیر

من اونی الده ایده‌رم چون خمیر

اولموشام ایندی ایله روشن ضمیر

مکتب عرفاندی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

       

میز نئجه میز جنگده ارابه‌دی

دللری یاندیرماقا خوش تابه‌دی

خون ضعیفان بیزه نوشابه‌دی

باشدان ایاق قاندی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

      

مؤمن اولا گبر اولا اسلام اولا

یوخ منه فرقی چاتارام قول قولا

دینی فدا ایلمیشم من پولا

دینله دشماندی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

      

بو مثلی خوش دیدی احمد کوسا

ارمنی‌لیق یاخشیدی کبلای موسا

لیک قیامتده پوخی چخماسا

مسند شیطان‌دی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

      

عصر بیزیم عرصه‌ی میدان بیزیم

قصر بیزیم حوری و غلمان بیزیم

نفس بیزیم نعمت الوان بیزیم

معرض طغیان‌دی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

      

ظالمی مظلوم ایلسم ایلرم

حاکمی محکوم ایلسم ایلرم

هر کسی مسموم ایلسم ایلرم

مرکز بهتاندی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

     

دائم الیمده ایکی مثقال قلم

ایسته‌سم عالملری ووررام به هم

پولدی پول اُستن یاغوری دم به دم

گورملی دکاندی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

      

ملتی مین مین سویورام دویمورام

دولته دوقوز قویورام دویمورام

گونده اوتوز رنگ بویورام دویمورام

حیله‌ی الواندی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

       

زال منم رستم دستان منم

گیو منم سام نریمان منم

اهرمنم خصم سلیمان منم

مسکن دیواندی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

      

دویمارام اصلاً بله سرمایه‌دن

یوخدی سراغیم خبر و آیه‌دن

سنماسین ای کاش بو میز پایه‌دن

ثروت و ساماندی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

      

بس دی کریمی سوزی قاتما سوزه

سورمه آتون داشلقا قیتر دوزه

چکمه داخی ملتی چوخدا اوزه

یازمالی عنوان‌دی ریاست میزی

تخت سلیمان‌دی ریاست میزی

شاعیر: کریمی مراغه‌ای

مینی ژوب

نه گوزل خوش یاراشیرمش سنه ای جان مینی ژوب

حسنوه ویردی ترقی یوزه دوخسان مینی ژوب

ایوون آباد اولا عالمده مُد ایجاد ایلین

صبریمی طاقتمی ایلدی تالان مینی ژوب

نه دوتور قول قیچی نه یول یرینده یخوری

ایوون آباد ایلدون ایشلری آسان مینی ژوب

پسته‌نین اوستی آچیلدی کیلوسی برمی تومن

ایلدی آغ کلمین قیمتین ارزان مینی ژوب

گتور ای ساقی می نابله مست ایله منی

نازا قویما دورایاقه سنه قربان مینی ژوب

گجه گوردوم یوخودا امر معاشیم دوزه‌لوب

آلمشام قوینوما بیر شوخ بالا جیران مینی ژوب

اویانوب گوردوم اولوب خطه‌ی بغداد خراب

دیدیم ای وای سنه لعنت گله شیطان مینی ژوب

بیزیم آروادداباخور قزلارا کم کم اویانور

گینوب تازه بو بیمان قزی بیمان مینی ژوب

گر چی ایجاد ایلیوبدور بو مدی خارجه‌لی

واقعاً جای تعجبدی مسلمان مینی ژوب

آدی زهرا ننه‌سی فاطمه احمد آتاسی

اهل قرآنیدی بودلار قالوب عریان مینی ژوب

ننه‌سی بیر قیزا ایلوردی نصیحت کی قیزیم

یوزی قویلی اگیلوب سِیچمه بادمجان مینی ژوب

چوخ گوزتله بو لباسین بالا امنیتی یوخ

سنی بیردن گوره‌سن ایتدی پشیمان مینی ژوب

عمله گلسه متاعون داخی گلمز عمله

ایدور اوضاعوی بالمره پریشان مینی ژوب

خیلی مشگلدی اوزین ساخلیا ات گورسه پشیک

دوزه بیلمز گوره پول‌سوز سوبای اوغلان مینی ژوب

قویروغا مشتری یوخ قصابین احوالنه باخ

اوزماندان کی اولوب بیله فراوان مینی ژوب

نه قدر مد گوروسن خارجه سوغاتیدی لیک

بولارین جمله‌سی تک بیریانا بیریان مینی ژوب

اللرون وار اولا خیاطه خانم اُلمیه‌سن

همی دالدان یاراشیر همده قباقدان مینی ژوب

هوسون اولسا گیداخ انزلی‌یه رامسره

لب دریاده ایدر گور نجه طوفان مینی ژوب

کیم خدایا گوره‌سن آچدی بو خلقین یوزینی

نه حیا قویدی نه ناموس نه وجدان مینی ژوب

آدین اسلام قویان خارجه تقلید ایلمز

پوزوب اسلامی نه دین قویدی نه ایمان مینی ژوب

یل اسنده گیدیری فوری گوبکدن یوخاری

گزلین اسراری ایدیر ملته اعلان مینی ژوب

دین و ملت اشاقا گیتدی اتکلر یوخاری

تا گوراخ هاردا ویرر سئرینه پایان مینی ژوب

اقتصاد اهلیدی ایرانلار اسراف ایلمز

همی کم خرجیدی هم مفته هم ارزان مینی ژوب

حیف اولا بو قوجالار مدلاری رسوا ایلدی

قورومش بود قره ایرگنملی باخ یان مینی ژوب

بیزیم ایشکده بیر آز قوشقونا تغییر ویروب

دالی یانمش بودا ایستور اولا حیوان مینی ژوب

خردالوب خردالوب آخر تومان اولدی پاچا بند

قسالوب قسالوب ایتدی دونی دوران مینی ژوب

ای کریمی مدووی سنده دگیش اول ژیگولی

شعر و شاعر مینی ژوب دفتر دیوان مینی ژوب

شاعیر: کریمی مراغه‌ای

ساقی، بیار می، که فرو رفت آفتاب

ساقی، بیار می، که فرو رفت آفتاب

بنمود تیره شب، رخ خورشید مه نقاب

منگر بدان که روز فروشد، تو می بیار

کز آسمان جام برآید صد آفتاب

بنیاد عمر اگر چه خراب است، باک نیست

خوش‌تر بود بهار خراباتیان خراب

یاران شدند مست و مرا بخت خفته ماند

بیدار کن به بوی می این خفته را ز خواب

بگشا سر قنینه، که در بند مانده‌ام

وز بند من مرا نرهاند مگر شراب

خواهم به خواب در شوم از مستی آن‌چنان

کاو از صور برنکند هم مرا ز خواب

مستم کن آن‌چنان که سر از پای گم کنم

وز شور و عربده همه عالم کنم خراب

تا او بود همه، نه جهان ماند و نه من

خود بشنود ز خود «لمن الملک» را جواب

ساقی، مدار چشم امیدم در انتظار

صافی و درد، هرچه بود، جرعه‌ای بیار

                 

مستم کن آنچنان که ندانم که من منم

خود را دمی مگر به خرابات افگنم

فارغ شوم ز شعبده بازی روزگار

زین حقه‌ی دو رنگ جهان مهره برچنم

قلاش وار بر سر عالم نهم قدم

عیار وار از خودی خود بر اشکنم

در تنگنای ظلمت هستی چه مانده‌ام؟

تا کی چو کرم پیله همی گرد خود تنم؟

پیوسته شد، چو شبنم، بودم به آفتاب

شاید که این زمانه «انا الشمس» در زنم

آری چو آفتاب بیفتد در آینه

گوید هر آینه که: همه مهر روشنم

سوی سماع قدس گشایم دریچه‌ای

تا آفتاب غیب درآید ز روزنم

چون پیش آفتاب شوم همچو ذره باز

معذور باشم ار ز «انا الشمس» دم زنم

چون شمع شد وجود من از شمع تفرقه

مطلق بود وجود من، ار چه معینم

چون عکس آفتاب در آیینه اوفتد

آن دم ازو بپرس نگوید که آهنم

ساقی، بیار دانه‌ی مرغان لامکان

در پیش مرغ همت من دانه‌ای افشان

            

تا ز آشیان کون چو سیمرغ بر پرم

پرواز گیرم از خود و از جمله بگذرم

بگذارم این قفس، که پر و بال من شکست

زآن سوی کاینات یکی بال گسترم

در بوستان بی‌خبری جلوه‌ای کنم

و ز آشیان هفت دری جان برون برم

شهباز عرشیم، که به پرواز من سزد

سدره مقام و کنگره‌ی عرش منظرم

چه عرش و چه ثری؟ که همه ذره‌ای بود

در پیش آفتاب ضمیر منورم

نز ذره گردم آگه، نز خود، نه ز آفتاب

در بحر ژرف بی‌خودی ار غوطه‌ای خورم

«سبحانی» آن نفس ز من ار بشنوی بدانک

آن او بود، نه من، به سوی هیچ ننگرم

ای بی‌خبر ز حالت مستان با خبر

باری نظاره کن، به خرابات بر گذر

        

آنان که گوی عشق ز میدان ربوده‌اند

بنگر که: وقت کار چه جولان نموده‌اند؟

خود را، چو گوی، در خم چوگان فکنده‌اند

گوی مراد از خم چوگان ربوده‌اند

کشت امید را ز دو چشم آب داده‌اند

بنگر برش چگونه فراوان دروده‌اند

تا سر نهاده‌اند چو پا در ره طلب

بس مرحبا که از لب جانان شنوده‌اند

هر لحظه دیده‌اند عیان عکس روی دوست

آیینه‌ی دل از قبل آن زدوده‌اند

در وسع آدمی نبود آنچه کرده‌اند

اینان مگر ز طینت انسان نبوده‌اند؟

آن‌دم که گفته‌اند «اناالحق» ز بی‌خودی

آن‌دم بدان‌که ایشان، ایشان نبوده‌اند

در کوی بی‌خودی نه کنون پا نهاده‌اند

کز مادر عدم، همه خود مست زاده‌اند

      

آن دم که جام باده نگونسار کرده‌اند

بر خاک تیره جرعه‌ای ایثار کرده‌اند

از رنگ و بوی جرعه یکی مشت خاک را

خوش‌تر هزار بار ز گلزار کرده‌اند

این لطف بین که: بی‌غرض این خاک تیره را

از دردیی سرشته‌ی انوار کرده‌اند

این بوالعجب رموز نگر کز همه جهان

آب و گلی خزانه‌ی اسرار کرده‌اند

در صبح دم برای صبوح از نسیم می

مستانه خفته را همه بیدار کرده‌اند

چندین هزار عاشق شیدا ز یک نظر

نظارگی خویش به دیدار کرده‌اند

نقشی که کرده‌اند درین کارگاه صنع

در ضمن آن جمال خود اظهار کرده‌اند

افگند بحر عشق صدف چون به‌هر طرف

گوهرشناس به‌هر گهر نشکند صدف

        

چندین هزار قطره‌ی دریای بی‌کران

افشاند ابر فیض بر اطراف کن فکان

ناگه در آن میانه یکی موج زد محیط

هم قطره گشت غرقه و هم کون و هم مکان

در ساحت قدم نبود کون را اثر

در بحر قطره را نتوان یافتن نشان

آنجا نه اسم باشد و نه رسم و نه خبر

توحید بی‌مشارکت آنجا شود عیان

بنمود چون جمال جلالش ازل، بدانک

او باشد و هم او بود و هیچ این و آن

جمله یکی بود، نبود از دویی خبر

نه عرش، نه ثری، نه اشارت، نه ترجمان

این قطره‌ای ز قلزم توحید بیش نیست

ناید یقین حقیقت توحید در میان

توحید لایزال نیاید چو در مقال

روشن کنم ضمیر به توحید ذوالجلال

      

برتر ز چند و چون جبروت جلال او

بیرون ز گفت و گو صفت لایزال او

نگذاشت و نگذرد نظر هیچ کاملی

گرد سرادقات جمال و کمال او

گر نیستی شعاع جمالش، همه جهان

ناچیز گشتی از سطوات جلال او

ورنه نقاب نور جمالش شدی جلال

عالم بسوختی ز فروغ جمال او

از لطف قهر باز نموده فراق او

و ز قهر لطف تعبیه کرده وصال او

هر دم هزار عاشق مسکین بداده جان

در حسرت جمال رخ بی‌مثال او

بس یافته نسیم گلستان ز رافتش

زنده شده به‌بوی نسیم شمال او

ای بی‌خبر ز نفحه‌ی گلزار بوی او

آخر بنال زار سحرگه به کوی او

       

ای بی‌نیاز، آمده‌ام بر در تو باز

بر درگه قبول تو آورده‌ام نیاز

امیدوار بر در لطفت فتاده‌ام

امید کز درت نشوم ناامید باز

دل زان توست، بر سر کویت فکنده‌ام

زیرا به‌دل تویی، که تو دانیش جمله راز

گر یک نظر کنی به دل سوخته جگر

بازش رهانی از تف هجران جان گداز

از کارسازی دل خود عاجز آمدم

از لطف خویش کار دل خسته‌ام بساز

خوارش مکن به ذل حجاب خود، ای عزیز

زیرا که از نخست به‌پرورده‌ای به ناز

چون بر در تو بار بود دوستانت را

ای دوست، در به روی طفیلی مکن فراز

بخشای بر عراقی مسکینت، ای کریم

از لطف شاد کن دل غمگینش ای رحیم

ترکیبات عراقی