عرض نیاز ائیله

حذر قیل آه اودوندان، جؤورونو عشّاقه آز ائیله

خس و خاشاکی یاخما، شعله سین دن احتراز ائیله

صنملر سجده سیدیر بیزده طاعت، تانری چون، زاهید

کیمی گؤرسن سن اؤز دینین ده تکلیف نماز ائیله

حقیقت خطّینی یازماق دیلرسن لوح ذاتینده؟

خطین گلرخلرین منظور توت، مشق مجاز ائیله

صنم لر سنگ دللردیر، ائشیتمزلر سؤزو زاهید

یئتر بیهوده من تک اونلارا عرض نیاز ائیله

سنین نازین گؤرنده، عقل قالماز حسبتاٌ لله

آمان وئر عاشق دیداره، بیر دم ترک ناز ائیله

یولوندا انتظار مقدمینله خاک اولان چوخدور

خرام ائت بیر قدم، من خاکساری سرفراز ائیله

فضولی! جانه تاپشیردین خیالین، ایندی رسواسان

سنه کیم دئیرکی هر نامحرمه، افشای راز ائیله

فضولی

هر کیمده عشق اولا ائده جک جیلوه حسن دوست

خلق ایچره وصل مجلسی نین گرچه آدی وار

اما فراق عالمی نین اؤزگه دادی وار

هر کیم اگر سؤال ائده بو سؤز فسانه دور

وئررم جواب اگر سؤزومه اعتمادی وار

روز وصال یاردا وار بیم هجر، لیک

چون صبحِ وصل، آیریلیغین بامدادی وار

چون هجره یار طالب اولور، وصله اهل عشق

واضحدی یار سئودیگی نین آیری دادی وار

هر کیمده عشق اولا ائده جک جیلوه حسن دوست

عشقین همیشه حوسنله بیر اتحادی وار

پیوسته بار غم چکرم چکمرم نفس

بیر عمردور بو کش مکشین امتدادی وار

من درد عشقی گیزلده بیلمم بو شهرده

سئیلِ سرشک چشم تریم تک منادی وار

مندن یوزین دولاندورو گر ایستیم باخام

اؤز کؤلگه مین ده یوخسا من ایلن عنادی وار

آنلار بیاز حوسن رخ یارده نه وار

هر کیمسه درس عشقده آز– چوخ سوادی وار

مجنون کیمی گرک دوشه صحرایه رسمدور

هر عاشقین کی دلبری لیلی نژادی وار

معشوقه جانون ایسته سه وئر، معتبردی چوخ

صراف نقد عشقی اله داد و ستادی وار

صراف

بو بلالی روزگارین من ایله وفاسی یوخدور

فلکین غم و بلاسی مگر انتهاسی یوخدور؟

بیر اوتانماز، عار بیلمز، نه دئییم حیاسی یوخدور

بو سپهر دون و ناساز، ستمین ائدیبدیر آغاز

ائلمز حیا، اوتانماز، بیرینه وفاسی یوخدور

ائلیوب منی حواله گنه محنت و ملاله

نئیلیوم ؟ بو هرزه بختین منه بیر حماسی یوخدور

ستم و غمی توکنمز، اؤلورمده رحمه گلمز

بو زمانه نین منیم تک غمه مبتلاسی یوخدور

دوتوب اود گنه آلیشما، بئله چوخدا پیس دانیشما

بو سبب: سنینله آخر فلکین آراسی یوخدور

بو سوزی دانیشماز عاقل، اولا گر بلایه قابل

سؤله هانسی شخص کامل الم و بلاسی یوخدور

منی ده بیر اؤزگه لیلی ائله دی بو چؤلده رسوا

بو بلالی روزگارین من ایله وفاسی یوخدور

یوخ ائدن بیری نصیحت، ائله سین اونا مذمت

مگر ای منیم عزیزیم بو گونون صاباسی یوخدور؟

عجب آنلاماز ایمیش سن، سبیلین آغاردی بیلمه ن

نه جهت بو شوخ و شنگین سنه اعتناسی یوخدور

بو ظریف و شوخ و شیدا، ائله دی خیال گویا

آتیلیبدی باشدا بورکی اؤزونون لباسی یوخدور

دونو قالماییبدی بئلدن، شالی بئش قاریش غزیلدن

آیاقیندا کفش صاغری الینین حناسی یوخدور

بونو بیل بو قدر پولسوز، پلو و پالاس و جولسوز

یئرین اولسا باغ جنت گنه ده جلاسی یوخدور

بئلینی کسیبدی قاتما، دور آیاقه بوردا یاتما

ائله فیکر عؤمر کئچدی گیوون قفاسی یوخدور

ایشین اولدو ناله و آه، گذران دئییل بو بالله

داخی ایستمه بو عمری گئدیب اول صفاسی یوخدور

ایشیمیز عجب شولوغدور، بیری اهل درد یوخدور

بابا مدرسه گوروبسوز کی اونون خلاسی یوخدور؟

به خصوص اهل قزوین، کسه حق یئر اوسته نسلین

همه نابکار و بی دین بیری نین آتاسی یوخدور

هانی ایندی ملا جعفر؟ اونا خصم اولا پیمبر

ائلیوب یقین جزاده، بو عمل جزاسی یوخدور

گله لعنت خدایه، یئته دردی منتهایه

دوشه قیرخ ایکی بلایه، ائشیدم دواسی یوخدور

قوی ایته(ایتسین) سؤزون دانیشما، من اؤلوم گل اوستون آچما

گؤرورن کی سد(سید) نقیبین بو سؤزه رضاسی یوخدور

سن اؤزیوی ائتمه بی عار، سؤزی چوخ اوزاتما قورتار

ائله مه کلامی تکرار، نه چون؟ اقتضاسی یوخدور

بو کدورت و ملاله آلیب ایچ نئچه پیاله

عبث عمری وئرمه باده، بو جهان بقاسی یوخدور

سؤله ساقیا او مهرو، سالا مجلسه هیاهو

هانی مطرب غزل گو؟ نیی نین صداسی یوخدور

تلف اولدو عمر هی هی، دور اولان اوشاقلارا دئی

هانی دنبک و دف و نی؟ نیه بس نواسی یوخدور؟

اولا گوش نه فلک کر، قالا مات چرخ چنبر

دئمه سین کسی "مغنی" سسی نین غناسی یوخدور

مغنی

شعله ی شمعه اؤزون رسمدی پروانه ویرار

او سر زولفووه مشّاطه، پری شانه ویرار

چوخ ستمگردی پریشانی پریشانه ویرار

گؤرورم قتلیمه آماده دی جلاد گؤزون

تُرک بد مست تک، ال خنجر برّانه ویرار

حلقه زولف گره گیری ده باغلاندی کؤنول

اؤز اؤزون گؤر نئجه زنجیره بو دیوانه ویرار

لوح رخساریوی دوتموش او خطا کار خطون

قویما بیگانه الین سیب زنخدانه ویرار

آلمیسان یانوه گؤردوم گئجه رؤیادا منی

اؤزوم اؤز بختیمی بوللم، بو یوخی یانه ویرار!

لبلرون فکری منه قوت دل اولسا نه عجب

طعنه یاقوت لبون لعل بدخشانه ویرار

شیخ صنعان کیمی هرکیمسه سنی گؤردی دئدی:

عاقبت رخنه بو ترسا بچه ایمانه ویرار

ناوک غمزون ایچر قانیمی ای قاشی کمان

چشم مستون کیمی مخموردو، پیمانه ویرار

یانارام آتش هجرانووه باک ائیلمرم

شعله ی شمعه اؤزون رسمدی پروانه ویرار

زاهدون کفرینه عشقیم وئری فتوای صریح

کافر عشقه باخون، طعنه مسلمانه ویرار!

وار امیدیم سالا صراف اله بیر سرمایه

سکه عشقی ز بس نقد دل و جانه ویرار

صراف

وجودیم سر به سر تیترر

صبادان گول اوزونده سونبول زولفون اسَر تیترر

منیم صبریم تئلین خط باشی تک، ظالم کسر تیترر

گؤرنده پنجه مژگانیوی لرزان اولور کؤنلوم

بئله کیم چنگل شهبازا بیر تیهو دوشر تیترر

نئجه خنجر دمینده مرغ بسمل اضطراب ائیلر

منیم کؤنلوم قوشی سندن اؤتور اوندان بتر تیترر

نگارا محفل وصل ایچره تمکین ایستَسن مندن

مگر سن بولمیسن معشوقونا عاشق یئتر تیترر؟

سنی گؤرجک نولور توپراغا دوشسم، بی قرار اولسام

یئتنده شمع ایاغینا، سالار پروانه پر تیترر

اوجالسا آه سردیم، سیندیرار لعل لبین پوسته

اسنده رسمدور باد سحر گولبرگ تر تیترر

تنیم اینجلدی مو تک بیر سر مویونده بند اولدو

توکون ترپنسه ای جانا وجودیم سر به سر تیترر

گرک من تیتره یم، صراف تک تبدار عشق اولدوم

نئچون منبرده واعظ متصل سرسم دیر تیترر!

صراف

رقص اموات

سوت ترن به گوش رسد نیمه های شب

آهسته از کرانه ی دریای بیکران

باد خنک ز مزرعه ها آورد به گوش

در های و هوی بیشه، سرود دروگران

و اندر نسیم نیمه شبان در خرابه ها

در نقش کاهنان شب اوراد ساحران

بر جاده ها فکنده چو غولان ره نشین

مهتاب، سایه های چناران و عرعران

باد آورد ز ساحل دریا، خفیف و محو

آواز موج ها و شبانان و عابران

جنگل در آشیانه ی شب، خفته بی صدا

با وهم شب، ترانه ی غوکان دوردست

گیرد درین سکوت غم آلوده، توأمی

چون رشته ی طناب سپیدی است راه ده

در نور مه، کنار چمن های شبنمی

چشمک زنان ز پشت درختان، ستاره ها

چون چشم دیوهای هراسان ز آدمی

آید صدای دور نیی، گرم و سوزناک

همراه باد نیمه شبی، با ملایمی

خیزد فروغ قرمزی از آتش شبان

در سایه های کوه، به محوی و مبهمی

در هم دود چو دود شب تیره، سایه ها

از دورها، صدای سگان خرابه گرد

بر هم زند سکوت بیابان سهمناک

پیچد در‌ آن خموشی شب، اضطراب و وهم

بر هم خورد ز باد خنک، شاخه های تاک

سو سو کند چراغی از آن دور، روی کوه

آید صدای دمبدم جغدی از مغاک

در آب برکه، تند شود قطعه قطعه ماه

وان قطعه های شسته به هم یابد اصطکاک

بر روی برکه، سایه ی نرم درخت ها

گسترده پرده های سیه رنگ و چاک چاک

گاهی در آب گل شده، برگی کند شنا

آهسته ایستادم و کردم نظر ز دور

بر جاده ی کبود که در بیشه می خیزد

وانگه به دور خویش نگه کردم از هراس

شب بود و ماه و باد خفیفی که می وزید

گویی فروغ ماه چو از بیشه می گذشت

می کرد بر شمار پریزادگان مزید

در پیش دیده، منظره ی دخمه های مرگ

دل را ز قصه های پر از غصه ام گزید

غم بود و نور آبی مهتاب نیمه شب

وان بقعه ها که در دل ظلمت مکان گزید

وان مرغ شب که سر زد ازو ناله ی فنا

اینجا سکوت و خاطره ها خفته بود و باد

در دود شب توهم و رؤیا دمیده بود

کم کم ذهن ز خنده تهی کرده بود ماه

غمگین، در آسمان کبود آرمیده بود

اندام بیشه در شمد نرم ماهتاب

چون زخمیان پیر، به بستر لمیده بود

در پای چشمه ای که مه آید در آن به رقص

از خستگی، چنار نحیفی خمیده بود

من بودم و سکوت شب و سیل خاطرات

گویی ز دل نشاط حیاتم رمیده بود

چون مردگان بیخبر از عالم بقا

ناگه صدای همهمه ی باد نیمه شب

پیچید در خموشی خلوتگه خدای

گفتی به یک نهیب سواران خشمگین

کندند مرکبان خود از ضربه ها ز جای

یا در فروغ ماه پریزادگان مست

در خلوت و سکوت، همه دف زدند و نای

یا رهزنان بیشه نشین، های و هو کنان

مهمیز ها زدند بر اسبان بادپای

یا راهبان پیر چو گرم دعا شدند

آوازشان به گریه در آمیخت های های

ناگه درین خیال، شدم خیره بر قفا

از آخرین مزار، صدایی خفیف و خشک

آمد به گوش و معجزه ای قبر را گشاد

اندام خالی شبحی، لاغر و مخوف

تا نیمه شد عیان و در آن دخمه ایستاد

پیراهنش سپید چو مهتاب نیمه شب

در تیرگی به موج زدن در مسیر باد

در نور ماه، سایه ی او، پیش پای او

طرح ز هم گسیخته ای بر زمین نهاد

در استخوان دست چپش، دسته ی تبر

در استخوان دست دگر، از نی اش مداد

گفتی سرود مرگ در آن نی گرفته جای

یک لحظه ایستاد و سپس بازوان گشود

زد با تبر به روی لحد چند ضربتی

وانگه تبر نهاد و دگر باره ایستاد

نی را به لب گذاشت همان دم به سرعتی

لختی در آن دمید و سپس از دهان گرفت

در دشت بیکرانه برانگیخت وحشتی

از هر لحد که چون در نقبی گشوده شد

برخاست مرده ای و به پا شد قیامتی

آن نی نواز، نغمه ی شوق آوری نواخت

وندر پی اش به رقص درآمد جماعتی

رقصی که خیره کرد مرا چشم اعتنا

گفتی درآمدند سپیدارهای پیر

وز جنب و جوش باد خفیفی به ناله اند

یا جست و خیز پر هیجان فرشته هاست

کز یک نژاد واحد و از یک سلاله اند

یا رقص بومیان برهمن بود که شب

در رهگذار باد، پریشان کلاله اند

یا بزم مخفیانه ی پیران کاهن است

کانجا به پیچ و تاب ز دور پیاله اند

یا رقص صوفیانه ی اشباح و سایه هاست

آن دم که در طلسم تماشای هاله اند

یا شور محشری است درین تیرگی به پا

من بی خبر ز خویشتن و بی خبر ز صبح

بر رقص مرده بود همانگونه ام نگاه

غافل که کوکب سحری چون نگین اشک

زد حلقه در سپیدی چشم شب سیاه

کم کم ترانه رفت به پایان و آن شبح

نی را ز لب گرفت و دمی خیره شد به راه

وانگه تبر به دست، همان ضربه ها نواخت

شد رقص شب تمام و هیاهوی آن تباه

انبوه مردگان همه خفتند در مزار

بر رویشان فتاد لحدها و نور ماه

شب ماند و آن سیاهی کمرنگ و آن فضا

یک لحظه ماند آن شبح نی نواز و باز

او نیز در مزار خود آهسته جا گرفت

سنگ لحد به سینه اش افتاد بی درنگ

زان پس سکوت محض، فضا را فرا گرفت

گویی نه مرده بود، نه غوغای مرده ها

شب بود و وهم باطل شب در تو پا گرفت

مهتاب محو و بی رمق صبح، ناگزیر

رخت از زمین کشید و گریز از فضا گرفت

وان اختری که چشم به راه سپیده بود

کم کم نظر ز منظره ی خاک وا گرفت

دیگر مرا نماند گواهی به مدعا

در این میان، سیاهی تاریک رهروی

با سوسوی چراغی از آن دور دیده شد

چون گردباد کوچکی از راه در رسید

کم کم صدای پای خفیفش شنیده شد

پیری خمیده بود و چراغی به دست داشت

نور چراغ، چیره به نور سپیده شد

آمد کنار قبری زانو زد و نشست

آهی کشید و پرده ی صبرش دریده شد

آغاز گریه کرد و چنان شد که از نخست

گویی برای آه و فغان آفریده شد

من خیره ماندم از اثر این دو ماجرا

ده، همچو خفته ای که ز خواب سحر پرد

چشمی گشود و خورد به ‌آهستگی تکان

شب مرده بود و نور سپید ستاره ها

هی رفته رفته کم شد و روشن شد آسمان

از قلب ده، صدای بلند اذان صبح

پیچید در سکوت افق با طنین آن

گنجشک ها ترانه سرودند با نسیم

در شاخ و برگ کهنه چناران سخت جان

آمیخت بانگ زنجره ها و کلاغ ها

از دور، با صدای خروسان صبح خوان

آورد باد مست سحر، بوی آشنا

نور لطیف صبح گهان سایه زد به کوه

دنبال آن غبار کمی در فضا دمید

پیر از کنار گور به پا خاست با چراغ

باد سحر چراغ ورا کشت و ‌آرمید

داد آسمان ز پنجره ی قرمز افق

شادی کنان ز جنبش خورشید خود امید

گلرنگ شد فروغ مه آلود بامداد

نور پریده رنگ سحر از فضا رمید

پیر شکسته پشت روان شد به سوی ده

بر روی چوبدستی باریک خود خمید

در گرد جاده، سایه اش افتاد با عصا

شاعر: نادر نادرپور

شب در کشتزاران

چراغ خرمنی از دور پیداست

شب مهتاب، در آن سوی جاده

صدای پر طنین سم اسبی

شود هر لحظه در صحرا زیاده

درختانند با بادی به نجوا

سر از مستی به گوش هم نهاده

کنار جاده ها مسکن گزیده

سیاهیشان چو دزدان پیاده

غریو دوردست آبشاری

چو بانگ مست خیزد بی اراده

سگان نر برآرند از جگر بانگ

به پاسخگویی سگ های ماده

نمای قریه در تاریکی شب

چو کندوییست بر پهلو فتاده

به طاق کلبه هایش پرتو ماه

تو گویی طاقه ی دیبا گشاده

به چشم آید رخ دهقان پیری

که زیر نور فانوس ایستاده

نمایان کرده نور صورتی رنگ

خطوطی را در آن سیمای ساده

خطوطی را که جای پای غم هاست

غم شبها و اشک صبحدم هاست

چو برخیزند مرغان بیابان

ز روی سیم ها در رهگذرها

درخشد سیم ها در نور مهتاب

چنان برق مجسم در نظرها

صدای محو آوازی از آن دور

نهد تا لحظه ای از خود اثرها

طنین افکن شود در شام خاموش

ز سیاحی غریب آرد خبرها

دمد پاتی کنان دهقان فرتوت

غباری تیره در کوه و کمرها

غباری چون بخار گرم آهک

و یا دودی که خیزد از شررها

جدا سازد نسیمی گندم از کاه

براند کاه و بردارد ثمرها

نهد در یک طرف تلی ز گندم

دهد رجحانش از زردی به زرها

برآید چون غبار از ریزش کاه

صدایی نرمتر از بانگ پرها

برد بادی در آن خاموشی شب

ز خرمن ها، سرود برزگرها

بهم ریزد سکوت شب سرانجام

ز آهنگی نشاط انگیز و آرام

صفیر داس دهقانان شبخیز

هیاهو می کند در کشتزاران

ز رقص خوشه موج افتد به خرمن

چنان کز بادها در چشمه ساران

به گندم زارها تابیده مهتاب

چو بارانی که بارد در بهاران

سرود چند دهقان دروگر

درآمیزد به بانگ جویباران

طنین مبهم زنگ شترها

به گوش آید هماهنگ قطاران

سواد قلعه ای ویران غمگین

به دل جا داده راز روزگاران

ز هم پاشیده چون دودی غم آلود

سیاهی های موهوم چناران

رسد عطر خیال انگیز صحرا

به کنه خاطرات رهگذاران

مکان گیرد در آن گنجینه ی راز

چو در گنج نهان، انبوه ماران

به گوش آید هنوز از خرمنی دور

صدای گفتگوی آبیاران

زند چشمک دو اختر بر سر کوه

در اعماق سیاهی های انبوه

شاعر: نادر نادرپور

سنی من گورممیشیدیم ولی سنلن تانیشیدیم نه دن؟

بوباغین بولبولو بیرده ن بیره لال اولدو نه دن؟

قوزقونا قارقایا جولانه مجال اولدو نه دن؟

شانلی یازکسمیشیدی قاره قیشین بوز نفسین

یازا چیخمیش صونالار غرق ملال اولدو نه دن؟

هانکی صرصر الی پرپر ائله دی گول چیچگی

بو برومند آغاجین میوه سی کال اولدو نه دن؟

بیز کی جان جان دئمه دیک اولکه ده قان قان دئینه

سئوگی منظومه سی حال اهلینه قال اولدو نه دن؟

مِیِ انگوری سؤزوم یوخ کی حرام ایدی بیزه

انسانین قانینی نوش ائتمه ک حلال اولدو نه دن؟

بیز بیلردیک کی دوغولماز یئنی دن رستم زال

یوردون حرّاجه قویان رستم زال اولدو نه دن؟

ایسته دیک سیره چیخاق ماوی سمالرده بیر آن

سیندی قُول یاندی قاناد سیر محال اولدو نه دن؟

آی کیمین آیدین یدی (عاصمه) ناحقّیله حق

پس حقین قامت موزونو هلال اولدو نه دن؟

صالح عاصم اردبیلی 

به نقل از وبلاگ دکتر فیروزی

دوستلار گوروشو

دوستلار گوروشونه آنا یوردومدان

کونول بوقچاسیندا سوز گتیرمیشم

ادب باغچاسیندا سولماز گوللره

آراز کیمین آغلار گوز گتیرمیشم

دالغالی دنیز تک جوشوب چاغلایان

ائلر یاراسینی آچیب باغلایان

چئوریب بولودا قان یاش آغلایان

شعریزه بیر چیمدیک دوز گتیرمیشم

اولو بابالاردان یادگارلارا

عاشیقلار جمعینده بسته کارلارا

تایسیز ایگیدلره وورغون یارلارا

منده بیر وورغونام اوز گتیرمیشم

شعرین اوجاغیندان قالخان کوزلره

اوزون گئجه لرده اویاق گوزلره

سینه لر یاتاغی اودلو سوزلره

سولطان ساوالاندان بوز گتیرمیشم

وورغونام او آیدین گئتدیگیز یولا

نه ساغا باغلی سیز نه ده کی سولا

گلمیشم سیزیلن وئرم قول قولا

خورجوندا نه ییم وار دوز گتیرمیشم

محبت ایپه گین آچیب سرمه گه

کونلوزون آغری سین بر آز درمه گه

ظولماتا گونش تک سینه گرمه گه

یانیقلی سازیمدا کوز گتیرمیشم

ائشیتدیم سوز قیزین بوردا آلان وار

عاصیمین باغیری تک داردا قالان وار

غزل باغچاسیندا نغمه چالان وار

قارا تئل سارا تک قیز گتیرمیشم

من آنا یوردومون بیر دیلمانجی یام

بیر جوما آرزی یام، شعرم، سانجی یام

دنیزلر اونونده ایتگین دامجی یام

گونشه دیرماشان توز گتیرمیشم

صالح عاصم اردبیلی

سئوگی دن افسانه یاراد

گؤزلیم! سالما گؤزوندن منی، بیگانه کیمین

اذن وئر، شوط ائدیم اطرافینی پروانه کیمین

بخت آئینه سی تک، سیل اوره گیندن کدری

تا صداقت باخیشیندان جوشا، میخانه کیمین

اوخو عشقین کیتابین، سئوگی دن افسانه یاراد

کؤنلومو شوقیله سرشار ائله، پیمانه کیمین

روحوم آشوفته دی، زولفون کیمی آی سیزدی گئجه م

بو پریشانلیغا بیر نظم یاراد شانه کیمین

گل گؤزللر آرا، بی رحمیلیگ آییننی پوز

سالما اؤز عاشیقینی چوللره، دیوانه کیمین

بولبولم، قهر زمان، باغدان اوزه ندن الیمی

قارا خالیندی چکن دامه منی دانه کیمین

گل ملامت داشی آلتیندا، بو بیچاره کؤنول

تالانیب قیش گونو، تاراجه گئدن لانه کیمین

گون کئچیب، آی دولانیب، ایللر اؤتوبدور هله ده

سینه ده ساخلامیشام گنجیمی ویرانه کیمین

گلمه دین، اوندا کی جان دردینه درمان واریدی

ایندی درمان دا منه درد دی جانانه کیمین

عاصمین طبعی، صداقت بولاغیندان سو ایچیر

گر چی دؤزگونلوگ، اولوب دهرده افسانه کیمین

عاصم اردبیلی

شهید عشق اولوب ...

اگر چه آیینه‌تک کئچدیم جهانین جمله وارین‌دن

هنوز آردیمجادیر قید تعلق، زلف تارین‌دن

شهید عشق اولوب فیض بقا کسب ائیله‌مک خوشدور

نه حاصیل بی‌وفا دهرین، حیات مستعارین‌دن

حباب اشک و آه پرشرر، قیلمیش منی فارغ

جهانین قصر سیم اندود و کاخ زرنگارین‌دن

گورونمز صورت امید وصلین، لوح جانیم‌ده

مکدر دیر مگر اول آینه، جسمیم غبارین‌دن

اوزانیر رشته، طول امل، دیدار ذوق‌ایله

خم آچیلدیقجا، اول گلچهره زلف تابدارین‌دن

سنه‌دیر اقتداسی طواف کوی لیلی ائتمکده

خس و خارین قوپار ای ناقه، مجنون رهگذارین‌دن

"فضولی"دن، ملامت احترازین ایسته‌ین گویا

دئییل واقف، دل سوزان و چشم اشکباریم‌دن

شاعر: حکیم ملا محمد فضولی

پوخته اولماغا چوخ سفر گرگ

گئت دولانگیلن، خامسن هنوز

پوخته اولماغا چوخ سفر گرگ

مرغ قافیله همزبان اولـوب

دؤوره وورماغا بال و پر گرگ

کوه عشقه گل، گئتمه بی دلیل،

غول دنگ تک دوشـمه چوللره

تا کی سالیکه رهنمون اولا،

خیضـر ره کیمی راهبر گرگ

یوخ یالان دئدیم هرزه سؤیله دیم،

واضحین دئییم، دوغرو سؤیله ییم

حققه عارفی واصیل ائتمگه،

بیر دوداقلاری گول شکر گرگ

زولفی عنبرین خالی نازنین،

غنچه تک دهان، قاشی جان سیتان

شاه گولروخان، ماه بی قرین

نسترن کیـمی سیمبر گرگ

لاله تک أوزو آل یاناق اولا،

تازه گول کیمی تر بوخاق اولا

آغ آیاز أوزو آیدان آغ اولا

قاشلاری اونا هم سپر گرگ

همعینان اولا مهر و مار ایله

هم زبان اولا نور و نار ایله

زولفو بحث ائده شاهمار ایله

گنج سینه سی پر گؤوهر گرگ

حققه آشـینا، خلقـدن جدا،

ائیله میش اولا نفـی ماسوا

ترک ائده بوتون یاردان ادا

اول مسیح تک بی پدر گرگ

قویگیلن قدم دیره لاجرم،

نقش بوتده گور سیرر وحدتی

بو چگونه دن واقیف اولماغا

بیر جنون حق، مرد أر گرگ

آز دانیشگیلن، اولگیلن خمـوش،

ائتمه عالمی سیرر عشقی فاش

بوردا دورما چوخ، گئچ بو ورطه دن

بو مقوله ســؤز مختصر گرگ

منع قیلمایین چوخدا زاهیدی،

عذرو وار اونون، عاشیق اولماییب

او عبث یئره خلق اولونماییب،

باغبانه بیر کلّه خر کرگ

جد و جهد قیل، عارف اول، گؤزوم،

علم عشقدن اولما بی نصیب

جوم بو بحره بیر، تاپ او گؤوهری

عاشقم دئین ترک سر گرگ

راه پر خطر، بخت واژگون،

زولف یار تک شب سیاهگون

ایندی غئیبدن خان چوبانینا

نخل طوردن بیر شرر گرگ

هر خسیسه گل ائتـــمه التــجاءِ

اولماز اؤزگه دن حاجتین روا،

مشکول آچماغا شاه لافَتی

عنتر اولدورن شیر نر گرگ

بو جواهیرین یوخدو قیمتی،

آچگیلن گؤزوم یاخشی سئیر قیل

هر بیری ده یَر چین خراجینا،

موفته وئرمرم، سیم و زر گرگ

بیر گوزل جوان ایسترم، همان

کیم بو سؤزلری ائیله سین روان،

هاردا دیر دئسین بیر شکر زبان

کیم بو سؤز منه عامی تر گرگ

ساقی! گل منه جام عشقیدن

بیر کرم قیلیب اؤیله مست قیل،

تا دئسینله خلق لال اوتورماغا

بو نباتی تک بخته ور گرگ

سید ابوالقاسم نباتی

بولبول گولوستانه گلسین گلمه سین؟

صبا منـدن سؤیله او گولعذاره

بولبول گولوستانه گلسین گلمه سین؟

بو هیجران دوشگونو، ایللر خسته سی

قاپیـنا درمانه گلسین گلمه سین؟

من قوربانی اولوم عنبر تئللرین

غنچه دوداقـلارین، پسته دیللرین

او لاله رخسارین، مشکین خاللارین

اودونا پروانه گلسین گلمه سین؟

گؤزوم چوخ حسرتدیر خومار گؤزونه

گونش جمالینا شَکـر سؤزونه

اوتانیرام نئـجه دئیـیم أوزونه

دردین خسته جانه گلسین گلمه سین؟

دولاشدیـر بوینوما شمشاد قولونو،

قوجاقلاییم، قوجوم اینـجه بئلینی

لعل لبین أمیم، سوروم دیلیـنی

ایستر ألی جانه گلسین گلمه سین!

نباتی ایسته مز سنسیز دونیانی

عزّتی، حؤرمتی، شوکتی، شأنی

بیر زادا قالمایبدی داها گومانی

بو باش او میدانه گلسین گلمه سین؟

سید ابوالقاسم نباتی

بیر گوله اول طالیب دیدار

ایتدی منی غم تاپداغی بیر گوزلری خوممار، بیر دیلبر عییار،

ساقی منه وئر لوطفیله بیر ساغرِ سرشار، غمدن منی قورتار

یوخ غایتی تقریر ایله سم مین گئجه- گوندوز، شرح غم عشقی،

پایانا یئتیشمز، نه قیلیم درد دیل اظهار، مین گیزلی سؤزوم وار

ائتمین منی مجنونا برابر سیزی تانری، ای اهل خرابات،

گؤردو نئچه یول یارینی اول عاشیق حررار، اول ساکین کوهسار

الله بیلیر من کیمی بیر عاشیق محروم، دونیادا تاپیلماز

شاهیددی بو احوالا ایکی دیده خونبار، هم آه شرر بار

هر دم دیلرم چاره اجلدن غم هیجره، گلمز کی نه حاصیل

قالدیم بئله بو دردیله بی مونیس و غمخوار، بی یار و مددکار

ای عشقه دوشن عاشیق بیچاره، یقین بیل! کیم دادا یئتن یوخ،

من ائیلمه دیم دوغروسو آللاهیما اقرار، خوشدورمنه زوننار

مسدود اولوب چار طرفدن منه، یاران، ابواب فتوحات،

گویا کسیلیبدیر منه بیر محرم اسرار، بیر وفادار

افسون و فسونون اثری اولمادی هرگیز، اول طورفه نیگارا،

آسان ایشیمی ورد و دوعا ائیله دی دوشوار، قالدیم بئله ناچار

نه عقلده کام اولدو مؤیَسسر، نه جونوندا، ای عارف سالیک،

سن مندن ائشیت، بیر گوله اول طالیب دیدار، اگلش بئله بی کار

فاش ائتمه گیلن سررینی هر جاهیل و خامه، اول عاشیق کامیل،

سن اولماگیلن من کیمی هیجرانا گیرفتار، مهجور و دیل افگار

هیجران دئمیش اول دم، قلم اود دوتدو، آلیشدی، آهیم شرریندن،

بیر خنجر خونریز گتیر، باغریمی بیر یار، بیر گؤر کی نه لر وار!

زهر ائیله دیلر بو ایکی گون دیرلیگی بالله! من عاجیر زارا،

کور ائتدی منی جؤوریله بو چرخ ستمکار، جاندان نئجه بیزار!

چوخ ائتمه شیکایت ستم چرخدن، ای دیل! خوش شیوه دگیل بو،

ایسترسن اگر گؤرمیه سن طعنه ی اغیار، آه ائیلمه، زنهار!

اول سنگدیلین باشینا چوخ دؤیمه نباتی! والله کی یانارسان،

تؤک قانلی سیرشکین، دهء گیلن صدقیله تکرار: یا حیدر کرار!

سید ابوالقاسم نباتی

گوزلرون ده نه وار

گوزون دولوب سوزایلن بیلمیره م گوزون ده نه وار؟

اوزون گورن ده دیلیم لال اولور اوزون ده نه وار؟

باخان دا شـوق ایله شمشاد مثـلی قامت اینه

تاپانمیرام اوزومــو نازنین اوزون ده نه وار؟

آجی سوزون منه بال دان شیرین دی بیر سوزه گل

اوزون بویور بو معما نه دیر؟ سوزون ده نه وار؟

نه کوزدو کونلومو یاخدیقجا داغ لی لاله بیته ر؟

بو شـوره زاری گلستان ائده ن کوزون ده نه وار؟

عومور یازین دا کی کونلوم سن ایله یازلاندی

او یازلا یازلانیرام دادمیشام گوزون ده نه وار؟

او گون کی آیریلیقا چاره، دوز، دئدین هله لیک

اطاعتین ده وار عاصم گوره دوزونده نه وار؟

دئمه اوزون ده، سوزون ده، گوزون ده اولدوغونو

گوزون دولوب سوز ایلن کاش بیله ام گوزون ده نه وار؟

صالح عاصم اردبیلی