با شه ایران

با شه ایران ز آزادی سخن گفتن خطاست                          کار ایران با خداست

مذهب شاهنشه ایران ز مذهب ها جداست                       کار ایران با خداست

شاه مست و شیخ مست و شحنه مست و میر مست         مملکت رفته ز دست

هر دم از دستانِ مستان فتنه و غوغا به پاست                    کار ایران با خداست

مملکت کشتی، حوادث بحر و استبداد خَس                       ناخدا عدل است و بس

کار پاس کشتی و کشتی نشین با ناخداست                     کار ایران با خداست

پادشه خود را مسلمان خواند و سازد تباه                          خون جمعی بی گناه

ای مسلمانان در اسلام این ستم ها کی رواست؟               کار ایران با خداست

باش تا خود سوی ری تازد ز آذربایجان                               حضرت ستّارخان

آن که توپش قلعه کوب و خنجرش کشور گشاست                کار ایران با خداست

باش تا بیرون ز رشت آید سپهدار سترگ                            فرّ دادار بزرگ

آن که گیلان ز اهتمامش رشک اقلیم بقاست                      کار ایران با خداست

باش تا از اصفهان صمصام حق گردد پدید                           نامِ حق گردد پدید

تا ببینیم آن که سر ز احکام حق پیچد کجاست؟                  کار ایران با خداست

خاک ایران، بوم و برزن از تمدن خورد آب                             جز خراسان خراب

هر چه هست از قامت ناساز بی اندام ماست                    کار ایران با خداست

ملک الشعرای بهار